KARDAN ADAM

 

Karlar yağdı ya sonrasına bak sen hele. Mübarek toprağın, karı yağmuru yedikten sonraki halini düşün. Güneş yüzüne vurunca, pulluk da karnına dokununca kokusunu dinle sen. Dinledikçe keyiflen… İnsanın özüne dair değil midir zaten toprak.

Bir adım ötesini tahayyül etmek bu olsa gerek. Kışın ayazına takılı kalıp yüreğine bungunluk doldurmak yakışır mı insana. Kar yağacak, toprak donacak, dondukça anamın boz tavuğu gibi kabaracak, kabardıkça en yeşilinden çimler fışkıracak. Ya işte böyle.

Kimiler yağan karın esaretinden dem vururken biz baharın hayalindeyiz. Kimiler kurşun kalemin siyahında boğulurken ya da boğarken, renklerin cümbüşünde tablolar çizebilmek farklılıktır yeğenim. Acıya sabretmeyi, nimete şükretmeyi bilmek gerek. Sabırla koruk bal olur denmez mi cancağızım.

 Bu karın ardından gelecek menekşeler, sümbüller. Bu karın ayazında en muhkem kokularını biriktirecek çiçekler. Gök gözyaşı döktükçe şırıldayacak sular. Koca dağlar beyaz gelinliğin altında biriktirecek en yeşilini. Toprak kar altında duracak başağa.

Toprak insanın özüyken, vatandır da yiğidim. Ne değildir ki vatan?  Vatan türküdür, şiirdir, ilahidir, kurandır, dindir, imandır. Namazdır, secdedir, bayraktır. Vatan ekmektir, sudur. Vatan denizdir, göldür. Sofradaki ekmektir, aştır, tuzdur.  Vatan sofradaki kavundur, bahçedeki yeşil soğandır. Vatan mirastır, nasihattır. Nehirdir, ırmaktır, sevgidir, şefkattir. Özdür, özgürlüktür, kimliktir. Dildir, sevdadır, aşktır. Vatan gözdür, göze almaktır. Sınırdır, sırdır kardeş.. Vatan uğruna ölmektir, yaşamak, yaşatmaktır. Onsuz olamamaktır. Sükun, sükut  dahası huzurdur. Hazinedir hazine..

Karlar yağdı ya…biriktirdiği hazinenin keşfine soyun, peşine düş. Doğruluğun yolunda her şey bir kazançtır. Üşenme kazançları ölçüye vur. Kurşun kalemin siyahlığından ayır gözlerini. Umuda bağlar dik. Umutsuzluk; çaresizliktir. Çaresizlik; yılgınlıktır. Yılgınlık; kaybetmek, boyun eğmektir.

Kazandıklarını, kaybettiklerinle kıyaslayıp ölçüye vur. Fark et,  farkına vardıklarınla kucakla toprağı vatan diyerek. Karların yağmayışında gör öksüzlüğünü. Yalvarışlarını, boyun büküşlerini tasavvur et film kurgusunda. Karlar yağarken nedense volkan gibi kimiler. Nedir bu kendine eziyet, nedir bu öfke. “Karlar yağsın kaygılar yağmasın” derdi anam. Kaygı küpüsün kardeş. Kaygının bir yanı düşüncedir oysa. Düşündükçe bulunur en zengin hazineler.

İnsan kör olsa da sezer karın bu topraktaki zenginliğini.

Vay be! Kar yağarken döktürdü  klavye de şiir gibi. Yine de kelimelerin karanlığında kalacak kimiler. Kimi tuzun kuruluğuna yolu vuracak, kimi yaşlığına. Bakış işte..

Bense karın beyazlığına vurgun hayalperest kardan adam.   Dillerde bir şarkı; Karlar düşer, düşer düşer ağlarım.  Bendeki de sevincin çığlığı. Sağlıcakla