DİLLERİM

Gevşeklik bilmedik yaşam boyunca
Yoksulluk sözüne düçar dillerim
Kader neredeyse biz oradaydık
Bugünden geçmişe göçer dillerim.

Kulağımda çınlar mazideki ses
Anlayana hikmet alınan nefes
Biriken acılar ruhlara kafes
Hüzünlü maziye kaçar dillerim.

Anam orak tuttu babamda kosa
Kenetlendik hepbir çekmedik tasa
Yıllar yıl gibiydi olmadı kısa
Acıyı şiirde saçar dillerim.

Kurban yağlarını koyduk çömleğe
Düğme bulamadık beyaz gömleğe
Umutlar yükledik uçan leyleğe
Yaşamı nesirde açar dillerim.

Ayazda üşüdük güneşte yandık
Soğandan aşlara ekmeği bandık
Sabır selamettir bildik inandık
Geçmişi tarifte naçar dillerim.

Seğirttik tarlada durmadık boşta
İnanç marifettir dertle savaşta
Et yağı donardı sofrada aşta
Eskimiş türküde uçar dillerim.

Yılgınlık çökünce onulmaz yara
Umutlar diktikçe düşülmez dara
Koruk pekmez olur geçilir kara
Karanlık geceden kaçar dillerim.

Toprağa tutunduk ektik ekini
Kurban ettik erkeçlerin tekini
Omzumuzda soğan ekmek çıkını
Bugünleri dünden seçer dillerim.

Yaşayanlar bilir dünü bugünü
Boyun büküp geçirirdik öğünü
Güzü bekler ergenlerin düğünü
Ah eden bülbülü geçer dillerim.

Çoban çeşme ne darlanıp durursun
Tarihe söz ile neşter vurursun
Varlığınla bu ülkede gurursun
Bugünlere kıymet biçer dillerim.
         
                                  HALİL ORAL

SOR BENİ...

Yeryüzünde ova benim çöl benim
Bahçelerde çiçek açan gül benim
İyiliğe kucak açan el benim
Gönüllerin göllerinden sor beni...

Yeşillenir boza duran çiçekler
Kiyamdadır  uçan kuşlar böcekler
Ahirette sual eden melekler
Allah diyen kullarından sor beni...

İster misin kulda olan hakkını
Güller diksem şu toprağın seckini
Kimileri beyzadenin geckini
Çiçeklerin dallarından sor beni...

Bahçıvanlar sebebidir goncanın
Hatrın sayar hala dayı amcanın
Darbesini yese bile oncanın
Mızrap vuran tellerinden sor beni


Dertli olan şafak vakti uyanır
İyiliğe imanıyla dayanır
Ulvi aşkla yüce gönlü boyanır
Seherlerin yellerinden sor beni...

Yeşil olur çiçeklerin dalları
Türlü türlü insanlığın halleri
Bal akıtır gerçek dostun dilleri
Yağmurların sellerinden sor beni.

Çoban Çeşmesiyim akar dururum
Yunus gibi dost olana yürürüm
İmanımla gerçekliği görürüm
Kocadağın  bellerinden sor beni. ...

İÇİMDEKİ SEVDA

Yer inlese, gürlese gök üstümde

Ömerlerim nöbet tutar Türkiye’m

Yürekler birleşip karşı çıkınca

Düşmanlarım batar, batar Türkiye’m

Kıyama kalkınca sallanır dağlar!

Bu milleti tanır asırlar çağlar

Topunuza yeter eldeki sağlar

Yiğitlerim tüfeng çatar Türkiye’m

Yiğit olan mührü vurur her çağa

Had bildirir alçak olan alçağa

Saklanmışlar köye kente bucağa

Bu çıyanlar vatan satar Türkiye’m.

Vatan sevdasıdır aşkın yücesi

Hainler kalkıştı Temmuz gecesi

Karşı durdu kadın kızan nicesi

Duasına dua katar Türkiye’m.

Yükseldi salalar meydanlar taştı

Bu millet imanla tankları aştı

Ölümler vız geldi düşmanlar şaştı

Bir atar yürekler atar Türkiye’m..

Ana bizim Oğuz bizim şanlıyız

Fatih, Yavuz bizim delikanlıyız

Meydanlarda mertlik ile ünlüyüz

Hilekârlar zehir yutar Türkiye’m.

Oyun ile serilmişler zemine

Göğsümdeki iman yeter tümüne

Düzenbazı versek bile yemine

Nefesinde zehir tüter Türkiye’m..

 Görmedik ihanet melanet böyle

Dinimle oynadın derdini söyle

Maşalığın belli öde kelleyle

Hainlere mühlet biter Türkiye’m.

Yiğitler belloldu verdiler nefes

Bir vatan sevdası içlerde heves

Ruhuma kursalar demirden kafes

Şehitlik müjdesi yeter Türkiye’m.

Çoban Çeşmesi’ne tanklar az gelir

Kurşunu yutarım ölüm vız gelir

Başımdaki başsa haber tez gelir

İçimde bir sevda yatar Türkiye’m

SÖZCÜKLERİ ÜTÜLERKEN!

Uyku, sükun, yalnızlık, su, gece, sabah, yaşamak, aydınlık, ağaç, kuş, rüzgar, Allah, çocuk, gök, ırmak, yaprak, el, ayak, beden, çoban, yıldız, yeşil, sarı, toprak… say da say! Hangisinden vazgeçilir. Her şey açık, her şey gözler önünde görene, duyana, bilene. Elden ele, bedenden bedene, dilden dile, gözden göze. Of off!.. Yaşadığı dünyayı, üzerinde gezindiği toprağı gözlemleyebilen insan neleri fark etmez ki. Boşa dönen dolap edasında kalırsan ne kötü, ne vahim…

Toprakta bitkisel uğraşılar zevk aldığım işlerden. Neleri fark etmiyor, neleri fark ettirmiyor ki toprak.  Hayvanlardan olarak kendi çapımda tavukçuluk. Amatörce, acemice…Uğraştıkça uzayıp genişleyen ufka erişiyor insan. Domatesi vitrinde, yumurtayı rafta görmekten öte bir şey bu kardeşim. 

“Öte olan nedir?” hadi anlat deyince de apışıp kalıyor insan. Dil bile kekemeleşiyor.

Toprak, ağaç, bitki deyince umut dikiliyor gözlerinin önüne. Doğa da bir başına bitkilerle kalınca biriken umutla yıldızları inceleyen çoban edasında kalıveriyorsun. Hey gidi hey!

Anlatmak için kelimeleri kullanmak gerekiyor. Sözcükleri zenginleştirebilmek gerekiyor. Farklı renkler ve seslerle duyumsatma becerisinin olması gerekiyor insanda. Bizde de bu olmayınca lafı dolandırıp duruyoruz. Anlatmak için sözcüklere ter döktürmek bizim haylazlığımız oluyor.  Hay Allah! Şu kendimi ele verme huyum değişmeyip gidecek.. Kelimeler zenginleştikçe gerçek daha çabuk ve kolay ortaya çıkar oysa.. Benim eksikliğim aynı kelimeleri ütüleyip durmak. Bunu da beceremediğim ne yaparsınız ki ortada. Anam da öğrencilik yıllarımda döşeğin altına sokarak ütülemeye çalışırdı olmayan esvaplarımızı. Ütülemeyi bile beceremediğimden şiirler bile çoğu kez ölçüden, uyaktan yoksun kalıyor. Yoksunluk cılızlaştırıyor meramı. Cılızlaştıkça derdini anlatamamanın sıkıntısında bocalayıp duruyorsun.

Bu bocalama esnasında bahçede  boynunu göğe uzatarak haykıran çil horozun gür sesiyle depreşiyorsun. Bu depreşmeyle dikkat kesilme kendiliğinden peydahlanıyor. Vay be!… Bizim horoz komşu horozu kendi sahasına yaklaştırmıyor. Yaklaşırsa kavgaya hazır.  Sahası üstünden kuş uçsa ufak bir ses hareketiyle bütün tavuklar teyakkuza geçiyor.  Bu sene dört tane halk tabiriyle tavuğumuz gurk oldu. İkisi yavrularını çıkardı. Civcivler tatlı, civcivler sevimli. Bir annenin yavrusu diğer yavrulara karışmıyor. Herkes kendi annesi etrafında. Annelik duygusunu, iç güdüsünü bir de tavuklarda görün siz. Koruma ve savunma refleksi en üst seviyede. Onları gözlemek bile duygu dayanağı oluşturuyor insanda. Eksik kalan duyguyu, bakışı tamamlıyor. Tavuk dediğimiz hayvan size esin kaynağı oluveriyor. Velhasıl doğa size öğretirken tamamlıyor kardeşim!. Hatta değiştirip dönüştürüyor  desem yeridir..

Bu durum, görmek ve bakmakla  alakalı bir şey. Duyguyu zenginleştirmenin yolu doğayı gözlemekten geçiyor bence. Anlamsız boşluklarda debelenmektense doğayı gözlemek en doğru yöntem.  Gözledikçe derinliği fark ediyor insanca yanlarını çoğaltıyorsun. Çoğalttıkça daha dingin, daha zengin iç huzuruna eriyorsun. Beton yapılar içinde, sosyal medya çılgınlığıyla yıpranıp durmanın bir anlamı var mı ki?

Sözcük fakirliğim içinde meramım n e derece anlaşılır oldu bilmem ki.  Sözün özü; Atın kendinizi doğaya Tam vakti, tam zamanı. Çocuklarda cıvıl cıvıl çocukluğunu yaşarken görsün gözlesin.

Bu hafta sonu ne yapacaksınız? El birlik Ada’ya.. Şaka değil bu. Sudaki pörtlek gözlü kurbağadan bile alacak dersleri var çocukların. Sağlıcakla..

BAHAR GELMEYE GÖRSÜN!

Bahar gelmeye görsün. Ağaçlar hatta tüm yeryüzü bayramlık elbiselerini giyiyor sanki. Bu giyinmişlik içinde bayram beşiğine binmiş çocuk kadar şen hissediyor insan. Bir de gecenin kırağısı dökülmese giyinmişlik üstüne, değme keyfine. Baharın önü de yaz ya!.. Bir genişlik bir enginlik oluşuyor insanın yüreğinde.

Arıların vızıltısı, karıncaların telaşı, kuşların cıvıltısı bile enerji katıyor insana. Bir bardak çayda eskilere gidip gidip geliyorsun durduk yerde. Seviyorsun baharı. Sevince şairliğe tutunuyorsun. Sevince çok şeyden cayıyorsun..

Kışın ayazı öylemi? İçin üşüyor çok vakit. Çayırların rengi bile alacaya bulanıyor. Onca şey çırılçıplak kalıveriyor.  Delik tabandan ayağa giren sular canını acıtıyor durduk yere. Yedikçe ayazı, öksürükler nüksediyor göğsünden yukarı.  Nükseden onca ağrıyı romatizmaya vurup geçiyorsun.

Ya bahar? Güneşi getiriyor önce. Havaya, suya, toprağa can katıyor can! İnsanın gözü göynü açılıyor. Umut depoluyor katmer katmer. Su suluğunu, toprak topraklığını, gök göklüğünü yapıyor baharda be kardeş. Bize yaşamak, duyumsamak kalıyor sadece. Hey gidi hey!

Bizim Ada bile bir hareketlendi baharda. Dolup dolup taşıyor. Mangalların dumanı benim bahçe çitlerini yalayıp geçiyor. Bisikletle cirit atan çocuklar şen mi şen. Kocaçay’daki kurbağa bile pörtlek gözlerle etrafa göz atıp şarkılar düzüyor. Söğütler yaprağa büründükçe baş eğip selam duruyor. Dondurmasını yalayan çocuğun yanakları yapış yapış olsa da gözleri mutluluk dokuyor.

Ama yine de zor iştir baharı insan gibi yaşamak. Yaşamak istesen de yaşayamazsın kimi vakit. Filistinli çocuklar gözlerine dikilir de mangaldaki ateş yüreğini yakar.  Semaverde kaynayan suyun buharında gaza bulanmış canlar aklına düşer. İçin daralır da öf bile diyemezsin.  Göz bebeklerin durur, kalbin çarpar. Acılar toplar, acılar biriktirirsin. Kuş kadar hafifken kuş yarası kadar derin yaralar peydahlanır yüreğinde. Acıları günlere böler sığdıramazsın. Sonra aylara, yıllara yetmedi çağlara. Öf öff!

Yedi düvel dersin yedi düvel! Aklına düşer kan içiciler. Minesi çatlamış diş gibi, ar damarı çatlamış kimilerinin. Sızım sızım sızlatıyor. Sızlatırken semiriliyor.

Bahar gelmeye görsün. Bayramlık elbiselerini giyiyor çoklar. Nerdesin dünyanın çocuk bahçesi? Nerdesin ürpertmeyen gemiler?

Bahar gelmeye görsün. Vakit bulursun düşünmeye.  Bugünle donanırken, geçmişle süslenirsin. Balonlar, uçurtmalar hop oturur hop kalkarsın. Bomba sesleri, top sesleri, çığlıklar, hıçkırıklar, kaçışlar. Pörtlek gözlü kurbağanın vıraklayışı, alaca saksağanın kopardığı gürültüyle farkına varırsın mangalda yanan etin. Uf uf!

Şu bahar, şu klavye nereden nereye sürüklüyor insanı. Baharın heyecanını yaşamak isterken bombalar inliyor yanı başınızda. Ürpertiler arasında oradan oraya savruluyorsun. Savrulurken savuruyorsun.  Haydi hayırlısı. Sağlıcakla

ŞANIMIZ BİZİM

Yel mi çıktı yoksa üfleyen mi var

Türk’e Türk den başka olmazımış yar

Milletim tükürse oluşur duvar

Hak yoluna akar kanımız bizim.

Uzatırız dostça zeytin dalını

Dava büyük düşünsene halını

Taşısak da sırtta şehit salını

Müjdeli yollardır sonumuz bizim.

Đüsmanı yerlere çarpar  geliriz

Eğriyi doğruyu tartar geliriz

Bir ölür dirilir artar geliriz

Vatan için feda canımız bizim.

İmanla sıyrılır gözlerden perde

Yiğitler toplanmış gözler siperde

Bir vatan sevdası subayda erde

Ezelden bilinir şanımız bizim.

Semada yıldızlar uyanmış kamer

Nicesine vurduk hendekte semer

Mehmedim haini ininde gömer

Şehadet şerbeti anımız bizim.

Yiğidin doğuştan kınalı eli

Duada her daim tatlıca dili

Küffarı boğacak şehidin seli

İnançlı duruştur tanımız bizim.

Çizdiler sahada sinsice plan

Irak Suriye’yi ettiler talan

Dillerinden aktı bin türlü yalan

Tükenmez dostane yanımız bizim.

Bu toprak uğruna dökmüşüzdür kan

Uğruna öldükçe oluşur vatan

Tarihe bir baksın karşıma çıkan

Mazlumun ahıdır tınımız bizim.

Kükrüyor yiğitler kutlu sancakta

Öfke peydahlanır mazlum yandıkça

Osmanlı tokadı yüze bandıkça

Zaferle doludur dünümüz bizim.

Çoban Çeşmesi’nin  öfkesi müthiş

Mazlumlar ölüyor yiğidim yetiş

İstikbal bizimdir bir kutlu gidiş
Bayrak namusumuz dinimiz bizim.

MUHALİF MESAJLAR!

Bugünü anlayabilmek, tarif edebilmek için dünü iyi bilmek gerekir. Geçmişte belirsizliklerin yarattığı puslu havanın sebep ve sonuçlarını bir yerlere not etmiş olmak lazım. Faiz hadlerini, enflasyonu, bozuk kaynak dağılımını, vergi düzensizliğini, para politikalarını, ithalatı ihracatı, üretimi, istihdamı say da say…

Çok uzağa gitmeye gerek de yok.  O günleri yaşayanlar bilir. Tavşanlı ilçesinde iki jeep vardı. Hastalıkta, adli işlerde, ulaşımda parası olan için bu araçlar imdada yetişirdi.  Ağır hastasını zar zor Kütahya hastanesine götürebilmiş olanlar şanslıydı. Ölenler geri getirilemeyip oracıkta defnedilmiş çok kişi vardır.

Yetmişli yıllarda benim köyümde de eni boyu iki traktör vardı. Otuz beşlik ferguson.  Biri şerif Şükrü’nün diğeri Berberoğlu’nun.  Yakın akraba tayfasından pek çokları Ziraat bankasına neyi var neyi yoksa ipotek ettirerek alınmıştı bunlarda belki. Hey gidi hey! Tavşanlı pazarına öteberi almak, ihtiyaçları temin için bunlarla gidilirdi. Yollar çamur, yollar tozlu, yollar dik. Alınca rampalarında az traktör ittirmemiştir insanlar. Hadi hep beraber kaktır, kaktır!… Perişanlık diz boyu vesselam. Koca ülkede üretilen gırgır süpürgesinin sayısı bini geçmiyordu kardeşim. Buzdolabı, çamaşır makinesi daha dünkü hikâye. Seksen beşli yıllarda taksitle buzdolabı almış, öde öde bitirememiştim. Of Allahım of! Taksitle herkese verilmeyen bir şeydi üstelik. İşletme işçisine mal satmıyordu kimi esnaflar.. Hatırladınıüzz değil mi? O günleri yaşadık gördük.  O günleri hatırladıkça bunaltılarım artar bee..

Şimdi benim ilçemde iki kişiye bir araç düşüyor. Yanılmıyorsam ülke geneli dörtte birdir. Evlerdeki televizyon sayısı, buzdolabı, çamaşır, bulaşık makinelerinin yanı sıra oturma grupları konfor gırıla..gıda çeşitliliği gani.

Köyümde bir cenaze olsa köy sokakları araçları almıyor. Köy yolları sıcak asfalt. Vızzzt, bir hışımda köydesin. Çamurlu yollarda çok yaya yürüdük oysa biz. Giyecek ayakkabı yoktu ayakkabı.   Her hanede bir traktör. Her türlü tarım araç ve gereci avlularda boy boy. Kalorifer sistemleri, güneş enerjileri sıcacık.  Değme keyfine.. 

Orta okulu on kilometrelik yolda kar kış yaya gidip gelerek okudum ben. Şimdiki çocuklar beslenme çantası, özel servisler tabldot yemekler, kaloriferli pırıl pırıl sınıflar. Bilgisayarlı akıllı tahtalar. Of of! Daha fazlası olsun mu olsun. Bunlar bile sevinmeye yeter kardeşim. Gözü olan görmeli, dili olan söylemeli bunları.

Mahallede üst geçit çalışmaları başladı. Maliyetli işler, önemli yatırımlar gerçekten. Geleceği öngörüyorsak olması gereken işlerden yani. Lakin alışkanlıları bozmak zor. Uf uf!  Hani Kütahyaya gelince yollar kötüleşiyordu. Kurumlar karar vermiş, İyileşsin..Iıh! Geçit çalışmaları başlayınca şehir geçişleri mahalle üzerinden. Vay canına! Ne çok araç varmış. Ne zenginlikmiş bu. Araç zenginliğini gördükçe içimde sevinçler çoğalıyor. Gürültü, biraz toz, ufak tefek aksayan yanlar var mı var. Bir şeyler olana kadar katlanacağız mecburen. Katlanmasak? Katlanmazsak olmaz ki. Sonuçta bir adım ötesini düşünmek varsa razıyım ben.

Geçen araçları gördükçe iç huzuru bozulanlar, bu bakışla huzur bulmak zor kardeşim. Neyine bunalıyorsun? Yoktan bir şey olmuyor, vardan fayda var. Model model, boy boy. Ülkemin zenginliği ülkemin! İç huzurunu askıya almaya gere yok eften püften sebeplerle. Muhalif mesajlar aramaya gerek yok güzel işler yapılırken. Millet memleket sevgisiyle birbirimizi ısıtmalıyız. Kalabalığa dalınca yüzümüz  kendi yüzümüz olmaya devam etmeli. Sağlıcakla.