İÇİMDEKİ DOLAŞAN

 

Bazı vakitler şehirlerin nabzını tutmak ya da tutmaya kalkışmak oldukça zordur. Curcunaya kurban gider insan. Bu yüzden uzun süredir gözlemlerimi biriktirmekle yetindim. Kurban olmayı göze alan gözlediklerini an be an yazar mı yazar. Toplumun büyük aritmetiğinde sıfırlanmayı göze alabilmek cesaret işidir. Yaş ilerledikçe cesareti kırılıyor insanın cancağızım.

Bazen sabrederek gözlemek, düşünme alışkanlığının yanında doğru karar verme yeteneği de kazandırıyor kardeşim. Sabır, gözlem, düşünme, karar verme karmaşık bir yapı olan insan içinde insani niteliği bozmadan yaşamı sürdürmek için elzem şeyler.

 Karşılıklı iletişimde etki ve tepki süreçleri bazen alıp başını gidiyor. Hesapsız, kitapsız darasız. Uf uf!

Ben böyle ince ince düşündükçe çaresizliğim, cesaretsizliğim, hadi biraz daha belirgin söyleyeyim korkaklığım, yapmam gereken pek çok şey de ön alıyor ön!...

Çiftçiliği sürdürmek zor gelmeye başlayınca yazmak da eksildi nedense. Zorluklar yılgınlığı da peydahlıyordur kim bilir?

Etki ve tepki, yaşayan canlı bir şey aslında. İnsanların ilişki genişliğini belirleyen bir mesele belki de bu.

Ağaçtan yola çıktığında ormana, insandan yola çıkıldığında topluma varılıyor. Toplumsal olan şeylerin tamamı insandan geçer birader. İnsanın birikimi, duruşu, bakışı özü belirler yiğidim. Bir duruş bakış, düşünce yoksa, dillendirilen ne varsa sloganlaşıp aklın bile önüne geçer. Oysa insanın özü ve sözü toplumsal aklı harekete geçirmeyi amaç edinmelidir.  Bu çizgiye geldiğim yolları santim santim, adım adım ölçüyorumda çiftçilik ve okumalarım getirmiştir. Zorlandığım anlarda okumak iyi gelmiştir nedense bana. Çiftçiliğin yormaya başladığı bu yaşta uygun vakitlerde yazmak en kolayı.

Artan hayat pahalılığında maddi olarak biriktirdiğin ne varsa eriyip gidebilir. Ama duygu, düşünce olarak insanca biriktirdiğin şeyler can simidi oluyor can. Bu yazıyı yazdıran yol bu yoldur biraz da. Ya işte böyle.

Yolları adımlayıp yazmaya çalışırken içimde biriktirdiklerimi çürütmemeye de gayret ediyorum bak  yeğenim. Çürümesine siz zemin hazırlarsanız da vebal sizin ne diyeyim.

Her sorunun, her umudun, her kavganın merkezinde insan olduğuna göre insani sıcaklığın değerini kavramak, bilmek gerekir. İçten dışa gelişimi sergileyecek donanım, beceri ve birikimi sağlamak gerekir. Bunun gayretsizliği başkalarının slogancısı yapar sizi. Küfredince küfredersiniz, gürleyince gürlersiniz o kadar.

Öz yönünden yüklü, gelişim açısından aşama kaydetmiş, hak ve adalet duygusunu yüksek tutmanın yolu sevmenin her şey olduğunu bilmekten de geçer. Sevginin en yücesidir en kavi şiirleri yazdıran.

Yazının  başında korkaklığımı dobraca ilan ederken sevgiden yana şiire nasıl geldi söz anlamadım.

Ama içimde çok şey dolaşıyor. Hadi  hayırlısı