TOPRAK

Köyden köye aştım düşünce yola

İçimde sevdalar örüyor toprak

Umudu bağladım her yeşil dala

Tenini tenime sürüyor toprak.

Dilimde destanlar az gelir ona

Ekmektir lokmadır noksansız cana

Dönüşler mutlaktır topraktan hana

Yatağı döşeği seriyor toprak.

Allah'tan dileyen toprak dilesin

Ağaçlar diktikçe aşka gelesin

Giderse gelemez bunu bilesin

Rüzgârla yağmurla yürüyor toprak.

Dağ desem göl olup çıkar karşıma

Şiirde dil olur sevda marşıma

Bereket kattıkça gönül çarşıma

Sevdayı önlere seriyor toprak

Onda serpiliyor sümbülle suna

Gün olup girilir yakasız dona

Gelişim ondandır gidişat ona

Günahı ayıbı bürüyor toprak..

Kıyamet kopsa da fidan dikilsin

Tavını buldukça tohum ekilsin

Çevrenin pisliği ayrı çekilsin

Atıkla ilaçla çürüyor toprak.

Asırlar boyunca sürer bu dava

Kurusu yem olur yeşili hava

Vermese dolar mı ocakta tava

İnsanın aczini görüyor toprak.

Dökülür dilimden bir toprak lafı

Üstünde dolanır yaparım gafı

Çaresize vatan hem de en safı

İhanet edeni dürüyor toprak.

Kendine emrolan yoldan sapamaz

Açlığa kıtlığa gözü kapamaz

Onun yaptığını kimse yapamaz

Birini katlayıp veriyor toprak..

Çoban Çeşmesi’yim boyum ufacık

Toprak deyip lafı kesmem kısacık

Ona sahiplenen çekmez tasacık

Sıcağı soğuğu deriyor toprak

Halil Oral/Tavşanlı 26/5/2012